ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ

 

 Τις  ημέρες  αυτές  και  κάτω  από  τις  τραγικές  στιγμές  που  ζούμε  από  την  πανδημία  που  μας  προέκυψε  όλοι  αλλά  ιδιαίτερα  τα  άθλια  ΜΜΕ  έχουν  να  πουν  μιά  καλή  κουβέντα  για  τους  νοσοκομειακούς  γιατρούς  και  τους  νοσηλευτές.  

  Μόλις  περάσει  το  κακό,  όλοι  θα  ξαναγυρίσουν  στις  παλιές  καλές  τους  συνήθειες.  Τεμπέληδες  θα  τους  αποκαλούν,  υπεράριθμους,  νοσοκόμες,  τα  νοσοκομεία  είναι  πολλά  και  πρέπει  να  κλείσουν  μερικά,  να  συγχωνευτούν,    και  άλλα  τέτοια  εκσυγχρονιστικά  και προοδευτικά.  

  Δεν  έχουν  περάσει  πολλά  χρόνια  από  τότε  που  ένας  φιλόδοξος  υπουργός  έκλεινε  καμιά  δεκαριά  νοσοκομεία  στο  λεκανοπέδιο  και  2- 3  στην  Θεσσαλονίκη  βάζοντας  σε  διαθεσιμότητα  το  προσωπικό  και  εξαναγκάζοντας  σε  παραίτηση και  πρόωρη  συνταξιοδότηση  αρκετούς  γιατρούς  και  νοσηλευτές.  Τότε  δεν  τους  χρειαζόταν  το  "σύστημα".  Τώρα  όμως  που  μας  βρήκε  το  κακό  δεν  μας  φτάνουν,  είναι  λίγοι,  δεν  περισσεύει  κανείς!  Και  πρέπει  να δουλεύουν  και  να  υπερβάλουν  εαυτούς,  πρέπει  να  εφημερεύουν  χωρίς  σταματημό,  να  αφήσουν  πίσω  τους  γυναίκες  παιδιά,  προσωπική  ζωή,  και  ότι  άλλο  αυτονόητο  έχουν  οι  άλλοι  κοινοί  θνητοί  και  να  πέσουν  στο  καθήκον.

 Όσο  για  την  αμοιβή  τους  έχει  ο  Θεός  και  το  χειροκρότημα  είναι  αρκετό.  

  Το  1988  το  Συμβούλιο  της  Επικρατείας  "αναγνωρίζοντας"  το  έργο  των  γιατρών  του  ΕΣΥ  έβγαλε  μια  απόφαση  "σταθμό"  στα  νομικά  χρονικά:  

  Το  ΣτΕ  αποφάσισε  ότι  οι  αποδοχές  του  αντεισαγγελέα  του  Αρείου  πάγου  θα  πρέπει  να  είναι  τουλάχιστον  όσο  ο  μισθός  Δ/ντου  γιατρού  ΕΣΥ  μαζί  με  8  εφημερίες  και  επίδομα  άγονης  περιοχής  και  άγονης  ειδικότητας.  Έτσι  θα  έπρεπε  η  πολιτεία  να  σπεύσει  να  αναπληρώσει  το  "χαμένο"  εισόδημα  των  φουκαράδων  των  δικαστικών.  Ναι  να  χρυσοπληρώσει  τους  δικαστικούς  που  τις  360  ημέρες  του  χρόνου  "δουλεύουν"  από  το  σπίτι  τους.  Πράγμα  που  τελικά  έκανε  ο  Μητσοτάκαρος  το  1991  μετά  από  παρέμβαση  του  τότε  προέδρου  του  Αρείου  Πάγου,  Κόκκινου,  εν  μέσω  της  δίκης  του  Αιώνα.  Μετά  από  αυτή  την  απόφαση  οι  αποδοχές  των  γιατρών  του  ΕΣΥ  δεν  ξεπέρασαν  ποτέ  τις  αποδοχές  πρωτοδιόριστου  ειρηνοδίκη.  

  Έτσι  επιβραβεύονται  οι  κόποι  και  οι  προσπάθειες  των  υγειονομικών.     

  Αγωνιστείτε  συνάδελφοι  σε  άνιση  μάχη  και  αγώνα.  Αρκεί  να  παραμείνετε  όρθιοι  και  ζωντανοί  μετά  το  τέλος  ώστε  να  μη  σας  ψάλουν  το:  "επέσατε  θύματα  αδέλφια  εσείς..."  Μη  ανησυχείτε  όμως  δεν  θα  αργήσουν  να  εκδηλωθούν  οι  νέες  αχαριστίες.