...
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!
Τον Ιανουάριο του 2014 έγινε το Έγκλημα στο Φαρμακονήσι, όταν πνίγηκαν έντεκα
άτομα από τα οποία οκτώ παιδιά).
Οκτώ χρόνια αργότερα, μια απόφαση -
σταθμός του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δικαιώνει τους δεκαέξι επιβιώσαντες που επέμεναν όλα αυτά
τα χρόνια ότι το ναυάγιο δεν ήταν παρά η τραγική επικύρωση μιας
επαναπροωθητικής τακτικής που επιχείρησε το Ελληνικό Ναυτικό. Push back,
δηλαδή. Ένα θανάσιμο push back.
Η απόφαση καταδικάζει την Ελλάδα για σοβαρές παραβιάσεις του
διεθνούς δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την υποχρεώνει να πληρώσει
330.000 ευρώ αποζημίωση στα άτομα που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Πάντως εγώ με αυτά και με αυτά δεν νιώθω ωραίος ως Έλλην. Πώς να το πω αλλιώς ; Δεν αισθάνομαι περήφανος!
Αυτές οι καταστάσεις σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν όλους τους συνέλληνες. Εκφράζουν μια μερίδα ηλίθιων δεξιών και ακροδεξιών που αντιλαμβάνονται την έννοια της πατρίδας όπως την αντιλαμβάνονταν οι χουντικοί. Δυστυχώς δεν είναι λίγοι και γι΄ αυτό καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε.
Εσείς πώς αισθάνεστε;