Ανατολικό αεροδρόμιο Ελληνικού Ιούλιος 1974. Μία ή δύο ημέρες μετά την πτώση της δικτατορίας. Δυό φίλοι αποφασίσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο για να υποδεχθούμε τους πρώτους αυτοεξόριστους που θα επέστρεφαν. Μεταξύ αυτών και τον Μίκη Θεοδωράκη. Εκτός από τον Αντώνη Καλογιάννη ήταν εκεί και ο Γιώργος Λιάνης, η Τζένη Καρέζη, ο Στέφανος Λιναίος, η Έλλη Φωτίου, πολλοί άλλοι καλλιτέχνες αλλά και πολύς κόσμος. Πέρασαν κιόλας 47 χρόνια.
Αύγουστος 1973. Περιμέναμε να πάμε εκδρομή στο Λονδίνο με το Γ' έτος των τοπογράφων του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Το πώς βρέθηκα εγώ με το Πολυτεχνείο είναι άλλη υπόθεση. Περιμέναμε αλλά μας έσκασε το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου με το ερώτημα : Βασιλιά ή τον Παπαδόπουλο πρόεδρο για τα επόμενα 7 χρόνια.
Τελικά η εκδρομή έγινε μετά τις 15 Αυγούστου αφού βγήκε πρόεδρος ο Παπαδόπουλος.
Ανάμεσα στα λάφυρα που φέραμε από το Λονδίνο ήταν και ο πάρα πάνω δίσκος του Θεωδοράκη που τον είχαμε κρύψει στον πάτο της βαλίτσας για να μη γίνει αντιληπτός στο τελωνείο. Αυτός ήταν ο δεύτερος φόβος μας. Ο πρώτος φόβος ήταν η αγορά του δίσκου. Με χίλιες προφυλάξεις μπήκαμε σε ένα μεγάλο δισκάδικο στην Oxford Street αν θυμάμαι καλά το His master's voice. Ακόμα και στο Λονδίνο υπήρχαν χαφιέδες εκείνη την εποχή. Ευτυχώς οι χαφιέδες έκαναν μπάμ από μακρυά. Έτσι ο ένας τον απασχολούσε και ο άλλος αγόραζε. Ο δίσκος ήταν ΤΑ ΛΑΙΚΑ με τον Αντώνη Καλογιάννη και την Μαρία Δημητριάδη.
Αντίο Αντώνη, θα σε θυμόμαστε πάντα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία.
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Θυμάμαι την μαύρη επταετία της Χούντας που ένα από τα χαρακτηριστικά της ήταν να σου χτυπάνε την πόρτα ξημερώματα και να μη είναι ο γαλατάς, το δεύτερο ήταν να βρεις στο γραμματοκυβώτιο σου σημείωμα που να γράφει: "να προσέλθετε εις την ασφάλειαν δια υπόθεσίν σας". Το χειρότερο απ' όλα βέβαια ήταν να σε μπουζουριάσουνε ξαφνικά και να εξαφανιστείς από προσώπου γής και να βρεθείς στην "Μπουμπουλίνας" 'η στο ΕΑΤ - ΕΣΑ.
Σ' αυτό το τελευταίο βήμα, ευτυχώς και προσωρινά νομίζω, δεν έχουμε φτάσει ακόμα.
Θα σταθώ λιγάκι στην δεύτερη περίπτωση: "να προσέλθετε εις την ασφάλειαν δια υπόθεσίν σας".
Εκείνα τα μαύρα χρόνια που είμαστε πιτσιρικάδες η αντίσταση που κάναμε στην χούντα εξαντλούταν στην αναγραφή κάποιων συνθημάτων σε τοίχους, στο ρίξιμο κάποιων προκηρύξεων και σε κάποιες αυθόρμητες διαδηλώσεις πριν από την "Νομική" και το "Πολυτεχνείο". Μετά από αυτές τις "αντιστασιακές" ενέργειες μας ανησυχούσαμε για τα αποτελέσματα των φιλότιμων προσπαθειών των "καρφιών" που ήθελαν να εξυγιάνουν το κοινωνικό σύνολο. Αυτό που επακολουθούσε ήταν το "φιλικό" κάλεσμα στην ασφάλεια.
Τότε θυμάμαι έκανα ένα χοντροκομμένο "αστείο". Έγραψα στην γραφομηχανή που είχαμε στο σπίτι μας στην Αθήνα ένα λιτό σημείωμα που κατέληγε στην φράση : "παρακαλώ όπως προσέλθετε εις την ασφάλειαν δια υπόθεσίν σας". Το σημείωμα το έβαλα στο γραμματοκυβώτιο μας στην Θεσσαλονίκη , γιατί σπουδάζαμε εκεί τότε, με παραλήπτη το ονοματεπώνυμο του συγκατοίκου μου.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε μόλις ο παραλήπτης του σημειώματος έγινε γνώστης του περιεχομένου του.
Με περίμενε αγχωμένος ( θα είχε καπνίσει και ένα πακέτο τσιγάρα ΚΑΡΕΛΙΑ ) ανήσυχος, ιδρωμένος, όρθιος στο μπαλκόνι του κοινού μας διαμερίσματος.
"έλα επάνω γρήγορα " μου φώναξε και το επανέλαβε καμιά δεκαριά φορές.
Η υποκρισία μου δεν μπόρεσε να διαρκέσει περισσότερο από 10 λεπτά μετά από τον βομβαρδισμό ερωτήσεων εκ μέρους του στο τι κάνουμε τώρα; Να ξεκρεμάσουμε τις αφίσες του ΤΣΕ από τον τοίχο, να πάμε το βιβλίο του Γιάννη Βούλτεψη "Γρηγόρης Λαμπράκης" σε ασφαλές μέρος, να κρύψουμε το μαγνητόφωνο και τις κασέτες με τα τραγούδια του Θεοδωράκη και τα αντάρτικα, να μεταφέρουμε το παράνομο υλικό σε άλλα σπίτια ...τι;
Δεν άντεξα, έσκασα στα γέλια. Μόνο που δεν με σκότωσε, όταν του αποκάλυψα ότι το σημείωμα το είχα γράψει εγώ στην οικογενειακή γραφομηχανή στην Αθήνα ( μια abc 2000).
Τώρα μετά από 50 χρόνια κάποιοι συνάδελφοι σήμερα έχουν την ίδια εμπειρία με εμάς μόνο που δεν είναι αστείο, είναι κλαυσίγελος.
Η Είδηση έλεγε:
Σχεδόν ταυτόχρονα
με τις «κλήσεις προς απολογία» προς την πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ Αφροδίτη Ρέτζιου,
επιδόθηκε παρόμοια κλήση και στην πρόεδρο της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών
Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), Δάφνη Κατσίμπα.
Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
