"Η αυτολογοκριμένη μνήμη" καταγράφει την επιχειρηματολογία και τα ιδεολογήματα, βάσει των οποίων επιχειρήθηκε μεταπολεμικά η δικαίωση του ένοπλου δωσιλογισμού. Εγχείρημα πολλαπλά επίκαιρο, καθώς στις μέρες μας η ιστορία της δεκαετίας του '40 ξαναγράφεται με διακηρυγμένο στόχο την προσαρμογή της ελληνικής κοινωνίας στη νεοταξική "κανονικότητα" του τέλους της Ιστορίας και της ταύτισης κάθε δομικής αντιπολίτευσης με την "τρομοκρατία".
Σημαντική είναι η αναφορά στις δίκες που έγιναν για τους "εθνικόφρονες" δωσίλογους. Με μεθοδεύσεις αναβολών δικών, με καταδίκες για πλημμελήματα (για ξεκάρφωμα) και αθωώσεις για κακουργηματικές πράξεις, καθώς και με αθωώσεις με βουλεύματα και αρχειοθετήσεις υποθέσεων.
Ότι ακριβώς κάνουν και σήμερα αυτά τα μουνόπανα.
Μη παραξενευθείτε για το αποτέλεσμα της δίκης των χρυσαυγιτών στην δίκη του Χρήστου Φύσα ή της μετέπειτα έφεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου