Σκασμός οι ρήτορες…
Όταν ο καταλληλότερος πρωθυπουργός ήταν παράλληλα και υπουργός πολιτισμού ( γιατί έτσι του είπε ο Λουλης ότι ήταν σωστό επικοινωνιακά),
βρέθηκαν κάποιοι «πνευματικοί» άνθρωποι που τον επισκέφθηκαν και του έδωσαν τα συγχαρητήριά τους. Ο Μίκης Θεοδωράκης, Η Κική Δημουλά, Η Δόμνα Σαμίου , Ο Παντελής Βούλγαρης κ.λ.π.
Σε ποιόν και γιατί του έδωσαν συγχαρητήρια;
Όταν το Υπουργείο πολιτισμού έπεσε στα χέρια του Βουλγαράκη ο μόνος που μίλησε αρνητικά βεβαίως – βεβαίως ήταν ο Τσόκλης. Οι υπόλοιποι πνευματικοί πατέρες σίγησαν άπαντες.
Όταν το Υπουργείο Πολιτισμού ήταν φέουδο του Μεγάλου Γ. Γραμματέα Ζαχόπουλου, τότε που κάηκε ο Κρόνιος Λόφος, η Αρχαία Ολυμπία και από τύχη γλίτωσε ο Ερμής του Πραξιτέλους,
Πού ήταν οι πνευματικοί μας ταγοί;
Όταν ο Γ. Σταύρου καθοδηγούσε και επηρέαζε την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. για να αλλάξει τα άρθρα του συντάγματος που προστατεύουν τα δάση μας και το περιβάλλον, Που ήταν οι ακαδημαϊκοί μας;
Όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. μας οδηγούσε σε εκλογές το 2007 εν μέσω θέρους και αφού είχε καεί η Πάρνηθα, η Πεντέλη, και η μισή Ελλάδα, ποια φωνή διαμαρτυρίας ύψωσαν οι Πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι;
Όταν οι «απολίτιστοι» κυβερνώντες και η παρεούλα τους εγκαινίαζαν το νέο μουσείο της Ακρόπολης αποδίδοντας το έργο σε όραμα του «μεγάλου» Κωνσταντίνου Καραμανλή και την υλοποίηση του από τον νεότερο Κώστα Καραμανλή, αποσιωπώντας το έργο της Μελίνας Μερκούρη και του Ζιλ Ντασέν, τον οποίον μάλιστα οι ίδιοι οι κυβερνώντες στο παρελθόν είχαν μηνύσει μαζί με το Δ.Σ. του μουσείου, Που ήταν όλοι αυτοί οι Πνευματικοί πατέρες, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί;
Τώρα ήρθαν να μας κάνουν μαθήματα συνταγματικού δικαίου;
Αιδώς Αργίοι.
Όταν ο καταλληλότερος πρωθυπουργός ήταν παράλληλα και υπουργός πολιτισμού ( γιατί έτσι του είπε ο Λουλης ότι ήταν σωστό επικοινωνιακά),
βρέθηκαν κάποιοι «πνευματικοί» άνθρωποι που τον επισκέφθηκαν και του έδωσαν τα συγχαρητήριά τους. Ο Μίκης Θεοδωράκης, Η Κική Δημουλά, Η Δόμνα Σαμίου , Ο Παντελής Βούλγαρης κ.λ.π.
Σε ποιόν και γιατί του έδωσαν συγχαρητήρια;
Όταν το Υπουργείο πολιτισμού έπεσε στα χέρια του Βουλγαράκη ο μόνος που μίλησε αρνητικά βεβαίως – βεβαίως ήταν ο Τσόκλης. Οι υπόλοιποι πνευματικοί πατέρες σίγησαν άπαντες.
Όταν το Υπουργείο Πολιτισμού ήταν φέουδο του Μεγάλου Γ. Γραμματέα Ζαχόπουλου, τότε που κάηκε ο Κρόνιος Λόφος, η Αρχαία Ολυμπία και από τύχη γλίτωσε ο Ερμής του Πραξιτέλους,
Πού ήταν οι πνευματικοί μας ταγοί;
Όταν ο Γ. Σταύρου καθοδηγούσε και επηρέαζε την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. για να αλλάξει τα άρθρα του συντάγματος που προστατεύουν τα δάση μας και το περιβάλλον, Που ήταν οι ακαδημαϊκοί μας;
Όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. μας οδηγούσε σε εκλογές το 2007 εν μέσω θέρους και αφού είχε καεί η Πάρνηθα, η Πεντέλη, και η μισή Ελλάδα, ποια φωνή διαμαρτυρίας ύψωσαν οι Πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι;
Όταν οι «απολίτιστοι» κυβερνώντες και η παρεούλα τους εγκαινίαζαν το νέο μουσείο της Ακρόπολης αποδίδοντας το έργο σε όραμα του «μεγάλου» Κωνσταντίνου Καραμανλή και την υλοποίηση του από τον νεότερο Κώστα Καραμανλή, αποσιωπώντας το έργο της Μελίνας Μερκούρη και του Ζιλ Ντασέν, τον οποίον μάλιστα οι ίδιοι οι κυβερνώντες στο παρελθόν είχαν μηνύσει μαζί με το Δ.Σ. του μουσείου, Που ήταν όλοι αυτοί οι Πνευματικοί πατέρες, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί;
Τώρα ήρθαν να μας κάνουν μαθήματα συνταγματικού δικαίου;
Αιδώς Αργίοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου