21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1971

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Σαν χθες το βράδυ πριν από 38 χρόνια στην Θεσσαλονίκη φοιτητές στο Α΄ έτος στο πανεπιστήμιο ο Ιάκωβος και εγώ πήγαμε με τα πόδια από το σπίτι μας που ήταν στην οδό θεογένους Χαρίση ( ένα μικρό δρομάκι κοντά στην οδό Μάρκου Μπότσαρη ) σε ένα φιλικό σπίτι στην κάτω Τούμπα ( στον Άγιο Φανούρη ), στο σπίτι του Λάκη, για να πάρουμε ρολόγια - ξυπνητήρια επειδή την άλλη μέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα λόγω εργαστηρίων και έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς. Τα δικά μας ξυπνητήρια δεν ήταν ικανά να μας ξυπνήσουν. Πώς να ξυπνήσεις άλλωστε στις 7 το πρωί όταν είσαι 18 - 19 χρονών;
Παρ’ όλο που και οι δύο είμαστε πολιτικοποιημένοι δεν είχαμε προσέξει ότι εκείνο το βράδυ ήταν 20 Απριλίου δηλαδή παραμονή της 21ης Απριλίου 1971.
Γυρίζοντας με τα ξυπνητήρια στις τσέπες περίπου στις 12 το βράδυ πέσαμε πάνω σε ένα μπλόκο από μπάτσους οι οποίοι έκαναν έλεγχο σε περαστικούς μήπως και πιάνανε κάποιον «τρομοκράτη» που πιθανόν να έκανε κάποια «τρομοκρατική» ενέργεια εκείνη την ημέρα λόγω επετείου.
Μας ζήτησαν ταυτότητες, μας ρώτησαν τι θέλαμε έξω τέτοια ώρα, ποιοι είμαστε, από που είμαστε κ.λπ.
Ευτυχώς τα ξυπνητήρια δεν τα άκουσαν επειδή τα είχαμε στις τσέπες μας, γιατί άντε να αποδείξεις μετά ότι δεν είναι ωρολογιακές βόμβες.
Τι μας γλίτωσε και μας άφησαν χωρίς άλλα μπλεξίματα; Το επώνυμο μου. Ένα Κρητικό επώνυμο που είχε το ίδιο και κάποιος διοικητής χωροφυλακής που ήταν γνωστός του ενός Μπάτσου. Με ρώτησε γι’ αυτόν και του απάντησα ότι ήταν μακρινός συγγενής του πατέρα μου και έτσι μας άφησαν.
Όλα αυτά πριν από 38 περίπου χρόνια στην Θεσσαλονίκη την παραμονή της 21ης Απριλίου.

Υ.Γ.
Ο Ιάκωβος πιστός στα «πιστεύω» του έγινε πέρσι δωρητής οργάνων σώματος δίνοντας ζωή σε συνανθρώπους του.