Από το 1974 και μετά, ειδικά στα χρόνια της υποτιθέμενης Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και ευημερίας, εμφανίσθηκαν, ανδρώθηκαν και έδρασαν αρκετές λεγόμενες επαναστατικές οργανώσεις.
Όλες, στις προκηρύξεις τους υποστήριζαν τα δικαιώματα του καταπιεζόμενου και εκμεταλλευόμενου προλεταριάτου και του Ελληνικού λαού γενικότερα από τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το μεγάλο κεφάλαιο.
Την πρώτη θέση σ’ αυτές τις οργανώσεις καταλαμβάνει «επάξια» φυσικά η 17 Νοέμβρη που έδρασε επισήμως από τις 23 Δεκέμβρη 1975 ( δολοφονία Ρίτσαρντ Γουέλς ) μέχρι και το βράδυ της 29 Ιουνίου 2002 με την αποτυχημένη έκρηξη στον Πειραιά.
Ανάμεσα στα 119 περίπου «κτυπήματα αυτής της οργάνωσης συγκαταλέγονται και μερικά εκ πρώτης άποψης ιδιαίτερα ή περίεργα κτυπήματα όπως ήταν:
1) Η ρίψη ρουκέτας κατά της οικίας του Γερμανού πρέσβη Κάρλ Χάινς Κούνα την Κυριακή 16 Μάη 1999,
2) Τοποθέτηση βόμβας στην Miele την Πέμπτη 21 Απρίλη 1994 στις 23.20,
3) Ρίψη δύο ρουκετών στο εργοστάσιο της εταιρείας Λέβενμπρόϊ στην Αταλάντη την Παρασκευή 31 Μάη 1991
Τι έλεγε στην προκήρυξη της η 17 Ν στις 4.6.1991, γι’ αυτή την δράση της:
« Η Γερμανική ζυθοποιία Λεβενμπρόι χτυπήθηκε εξαιτίας των επανορθώσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (…) η λεκτική καταδίκη των εγκλημάτων των Ναζί από τους σημερινούς ηγέτες της Γερμανίας δεν έχει καμία απολύτως αξία όσο δεν συνοδεύεται από έμπρακτη καταδίκη, την δίκαιη αποζημίωση της χώρας. Η μη καταβολή σημαίνει μη αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων».
Όλες, στις προκηρύξεις τους υποστήριζαν τα δικαιώματα του καταπιεζόμενου και εκμεταλλευόμενου προλεταριάτου και του Ελληνικού λαού γενικότερα από τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το μεγάλο κεφάλαιο.
Την πρώτη θέση σ’ αυτές τις οργανώσεις καταλαμβάνει «επάξια» φυσικά η 17 Νοέμβρη που έδρασε επισήμως από τις 23 Δεκέμβρη 1975 ( δολοφονία Ρίτσαρντ Γουέλς ) μέχρι και το βράδυ της 29 Ιουνίου 2002 με την αποτυχημένη έκρηξη στον Πειραιά.
Ανάμεσα στα 119 περίπου «κτυπήματα αυτής της οργάνωσης συγκαταλέγονται και μερικά εκ πρώτης άποψης ιδιαίτερα ή περίεργα κτυπήματα όπως ήταν:
1) Η ρίψη ρουκέτας κατά της οικίας του Γερμανού πρέσβη Κάρλ Χάινς Κούνα την Κυριακή 16 Μάη 1999,
2) Τοποθέτηση βόμβας στην Miele την Πέμπτη 21 Απρίλη 1994 στις 23.20,
3) Ρίψη δύο ρουκετών στο εργοστάσιο της εταιρείας Λέβενμπρόϊ στην Αταλάντη την Παρασκευή 31 Μάη 1991
Τι έλεγε στην προκήρυξη της η 17 Ν στις 4.6.1991, γι’ αυτή την δράση της:
« Η Γερμανική ζυθοποιία Λεβενμπρόι χτυπήθηκε εξαιτίας των επανορθώσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (…) η λεκτική καταδίκη των εγκλημάτων των Ναζί από τους σημερινούς ηγέτες της Γερμανίας δεν έχει καμία απολύτως αξία όσο δεν συνοδεύεται από έμπρακτη καταδίκη, την δίκαιη αποζημίωση της χώρας. Η μη καταβολή σημαίνει μη αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων».
ΠΗΓΗ: "ΤΟ ΒΗΜΑ"
Σήμερα που πραγματικά η χώρα μας περνάει τα πάνδεινα και μάλιστα με πρωτεργάτες τους «φίλους» Γερμανούς επικρατεί σιγή ασυρμάτου.
Όλες οι λεγόμενες «επαναστατικές οργανώσεις» έχουν εξαφανισθεί.
Και καλά, υποτίθεται ότι η 17 Ν έχει εξαρθρωθεί , αλλά και όλοι οι άλλοι
αυτόκλητοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων του ανυπεράσπιστου Ελληνικού Λαού είναι άφαντοι;
Σήμερα που πραγματικά η χώρα μας περνάει τα πάνδεινα και μάλιστα με πρωτεργάτες τους «φίλους» Γερμανούς επικρατεί σιγή ασυρμάτου.
Όλες οι λεγόμενες «επαναστατικές οργανώσεις» έχουν εξαφανισθεί.
Και καλά, υποτίθεται ότι η 17 Ν έχει εξαρθρωθεί , αλλά και όλοι οι άλλοι
αυτόκλητοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων του ανυπεράσπιστου Ελληνικού Λαού είναι άφαντοι;
Μήπως πραγματικά έχουν συλληφθεί όλα τους τα μέλη, ή όταν δρούσαν εξυπηρετούσαν άλλους σκοπούς από αυτούς που έγραφαν στις προκηρύξεις τους που τώρα δεν έχουν πια νόημα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου