ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΙΟΣ

    
 

  Όταν  το  1991  όλοι  οι  δημόσιοι  υπάλληλοι  πήραν  αύξηση  στις  υπερωρίες  τους  εξαιρέθηκαν    οι  γιατροί  του  ΕΣΥ  με  απόφαση  των  Σούρλα  (  υπουργός  υγείας  )  και  Παλαιοκρασά  (υπουργός  οικονομικών ). 

  Η  ΕΙΝΑΠ,  το  σωματείο  των  νοσοκομειακών  γιατρών  Αθηνών  Πειραιώς,  προσέφυγε  στο  ΣτΕ,  το  οποίο  με  ταχύτατες  διαδικασίες  μετά  από  10  χρόνια  μας  δικαίωσε.  Παράλληλα  η  ΕΙΝΑΠ  προσέφυγε  και  στα  Ευρωπαϊκά  δικαστήρια  τα  οποία  επίσης  μας  δικαίωσαν  αλλά  έκριναν  ότι  το  Ελληνικό  δημόσιο  έπρεπε  να  καταβάλει  τα  οφειλόμενα  αναδρομικά  μόνο  σε  όσους  υπέγραφαν  την  προσφυγή.  Δηλαδή  στον  Νίκο  Μανιό,  ο  οποίος  υπέγραφε  την  προσφυγή  σαν  ο  τότε  πρόεδρος  της  ΕΙΝΑΠ. 

  Και  ενώ  ο  Μανιός  τότε  πήρε  10  εκατομμύρια  δραχμές,  τα  υπόλοιπα  μέλη  της  ΕΙΝΑΠ  πήραμε  το  μεσαίο  το  μακρύτερο.  Κάποιοι  συνάδελφοι  που  είχαν  προσφύγει  εμπρόθεσμα  στα  διοικητικά  δικαστήρια  και  δικαιώθηκαν  και  αυτοί  μετά  την  10ετία  κάτι  πήραν,  ενώ  οι  υπόλοιποι  το  προαναφερθέν  μεσαίο  μακρύτερο  ποσόν.

  Τουλάχιστον  ο  Νίκος  Μανιός  θα  έπρεπε  για  λόγους  ηθικής  τάξης  να  παραχωρήσει  το  χρηματικό  ποσό  που  πήρε  έξ  ονόματος  της  ΕΙΝΑΠ,  στην  ΕΙΝΑΠ  και  όχι  να  το  ιδιοποιηθεί. 

  Αριστερός  δεν  πρέπει  να  λέγεσαι  αλλά  να  φαίνεσαι  και  να  το  αποδεικνύεις.