Δεν με ενδιαφέρει τι θα γράψουν γι αυτόν τα ΜΜΕ, τα καλλιτεχνικά sites, και τι θα πουν οι φίλοι και συνάδελφοί του στους επικήδειους.
Για μένα ο Βασίλης ήταν μια ευχάριστη ανάμνηση από τα καλύτερά μας χρόνια.
Το γνώρισα στην Ρόδο όταν πήγα εκεί για να υπηρετήσω την στρατιωτική μου θητεία στο 542 ΤΕΧ και τον βρήκα εκεί.
Ήταν λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία από εμάς και εμείς πάντα σεβόμαστε τους μεγαλύτερους αλλά και ο στρατός φαίνεται ότι τους σεβόταν. Έτσι ο Βασίλης πήρε την ειδικότητα του Ταχυδρόμου της μονάδας, που δεν ήταν και τόσο κουραστική δουλειά, και από την άλλη είχε το προνόμιο αρκετά συχνά να πηγαινοέρχεται στην Αθήνα.
Η αρχική θέση του "στρατοπέδου" ήταν η Ελαιούσα, μια περιοχή μέσα στην φύση στο κέντρο περίπου του νησιού. Η μονάδα στεγαζόταν σε κτίρια ενός παλιού Ιταλικού σανατορίου με ωραία αρχιτεκτονική και άπλετους χώρους. Το Ιατρείο και το αναρρωτήριο έγινε το στέκι όλων των προοδευτικών φαντάρων της μονάδας, που δεν ήταν και λίγοι, και πρώτος και καλύτερος ο Βασίλης.
Σύντομα μετακομίσαμε στην περιοχή της Αφάντου όπου και εκεί συνεχίσαμε να συνεστιαζόμαστε στο Ιατρείο. Αν και ο καινούργιος χώρος ήταν μικρός όλοι οι καλοί χωρούσαν. Ο Βασίλης μας ψυχαγωγούσε κάθε βράδυ με θεατρικές παραστάσεις, ατέλειωτα μονόπρακτα, και έξυπνες ατάκες. Μας έμαθε να ακούμε το 3ο Πρόγραμμα στο ραδιόφωνο που τότε είχε την διεύθυνση ο Μάνος Χατζηδάκις.
Μετά από τις πολιτικές , φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές συζητήσεις το ρίχναμε στις ρακές που έντεχνα είχαμε κρύψει στα γυάλινα μπουκάλια του οινοπνεύματος του ιατρείου.
Ο Βασίλης είχε μια εμμονή στα "Ελληνικά' του στρατού. Ποια ήταν αυτά τα Ελληνικά; Όλες οι λέξεις και οι φράσεις που μόνο στον στρατό τις άκουγες. " Ψαρούκλες" "Νέος" θα "πήξετε" "στραβάδια" "το γράσο" "365 και μία" και πολλές άλλες ουκ έστιν αριθμός. Μάλιστα ήθελε να εκδώσει και βιβλίο με όλους αυτούς τους ιδιωματισμούς.
Ανάμεσα σε άλλα χαρακτηριστικά του Βασίλη ήταν η ικανότητα να προσδίδει σε όλους μας αρκετά εύστοχα παρατσούκλια. Το δικό μου ήταν "Ασκληπιάδης" και επειδή εκείνη την εποχή είμαστε δύο γιατροί στην μονάδα είμαστε οι "Ασκληπιάδηδες".
Από τότε μόνο μια φορά συνάντησα τον Βασίλη και λυπάμαι πολύ γι αυτό.
Ένα μεγάλο αντίο Βασίλη από τον Ασκληπιάδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου